صدای انفجار هنوز در گوش مردم است؛ با صدای طبل و سنج بیدارشان نکنیم...
در پی حملات نظامی اخیر به خاک ایران و تجربهی شبهایی که شهروندان با صدای انفجار از خواب پریدند، فضای عمومی کشور همچنان دستخوش ناامنی روانی، اضطراب و ترس جمعی است. در چنین شرایطی، هر صدای بلند و غیرمنتظره میتواند موجب یادآوری آن شبها و تشدید تنش روانی در شهروندان، بهویژه کودکان، سالمندان و افراد آسیبپذیر شود.
استفاده از طبل، سنج، بلندگوهای پُر صدا و سیار در کوچهها و خیابانها میتواند در این شرایط خاص، خاطرات هولناک شبهای حمله را برای مردم تداعی کند.
مردم این روزها با صدای بلند، ناآرام میشوند؛ دلهایشان دوباره از وحشت پُر میشود؛ کودکانی که هنوز از تاریکی شب پُر انفجار عبور نکردهاند، با صدای طبل و سنج دوباره میترسند. این صداها، اگرچه در بستر آیینهای مذهبی هستند، اما امروز میتوانند ناآگاهانه زخمهای روحی تازه مردم را عمیقتر کنند.
با نزدیک شدن به ایام برگزاری مراسم عزاداری در ماه محرم، ما جمعی از فعالان اجتماعی، فرهنگی و رسانهای و مردم ساکن در شهرهای ایران از برگزارکنندگان دستههای عزاداری، هیأتهای مذهبی و همچنین نهادهای مسئول در حوزه انتظامی، امنیتی و شهری میخواهیم:
- از نواختن طبل، سنج و دیگر ابزارهای ضربی با صدای بلند در دستهها و فضاهای عمومی خودداری شود.
- بلندگوهای سیار که در کوچهها، خیابانها و محلهها مورد استفاده قرار میگیرند، خاموش یا صدای آنها محدود شود.
- برگزاری مراسم در مکانهای سربسته یا کنترلشده جایگزین گسترش بیضابطه آن در فضای باز شهری شود.
- نهادهای ناظر و مجری با صدور دستورالعملهای شفاف و اجرایی، نسبت به تنظیم سطح صدای مراسمها و نظارت بر حسن اجرای آن اقدام کنند.
امروز، آرامش روانی مردم جزئی از امنیت عمومی است. در شرایطی که بسیاری از خانوادهها هنوز درگیر اثرات حملات اخیر هستند، هرگونه صدای شدید و غیرمنتظره میتواند به بازتولید فضای رعب و اضطراب منجر شود.
این درخواست نه در مخالفت با آیینهای مذهبی، که در راستای مدیریت بهتر فضاهای شهری و حفظ سلامت روان شهروندان در شرایط بحرانی مطرح میشود.
در کنار همه آنچه به عنوان مراسم مذهبی برگزار میشود، مسئولیت مشترک ما حفظ امنیت روانی مردم است؛ مسئولیتی که نیازمند همکاری دستهها، هیأتها، نهادهای انتظامی و مسئولان شهری است.
بیایید در کنار یادآوری سوگ، به حق مردم برای آرامش و سکوت هم احترام بگذاریم.