وزیر محترم بهداشت
با سلام و احترام
ما جمعی از دانشجویان و فارغالتحصیلان رشته پزشکی، با توجه به مصوبه افزایش ظرفیت و عدالت آموزشی، با هدف شفافسازی و اجرای عادلانه قانون «عدالت آموزشی در پزشکی»، خواستار بازنگری و تبیین برخی از بندهای اجرایی این قانون هستیم.
هدف ما مقابله با عدالت نیست، بلکه تبیین و اجرای دقیقتر عدالت آموزشی بر پایهٔ منطق، انصاف و کارآمدی است تا انگیزهٔ خدمت، پیشرفت علمی و عدالت توزیعی بهطور همزمان حفظ شود.
در همین راستا، پیشنهادهای ما به شرح زیر است:
۱. تناسب مدت تعهد با میزان تحصیل
مدت تعهد خدمت باید متناسب با طول دورهٔ آموزشی نظری و بالینی (بهجز دورهٔ اینترنی) محاسبه گردد و با ضریب ۱٫۵ برابر مدت تحصیل واقعی (۵.۵ سال در پزشکی) لحاظ شود. اینترنی در واقع بخشی از خدمات آموزشی و درمانی دانشجویان است که پیش از فراغت از تحصیل انجام میشود و نباید به عنوان زمان تحصیل محسوب شود. چنین تناسبی باعث حفظ انگیزه و عدالت بین فارغالتحصیلان رشتههای مختلف خواهد شد.
در متن قانون، واژهٔ «مدت تحصیل» برای دانشجویان روزانه و دانشجویان متعهد (تعهدی) بهصورت مشترک بهکار رفته است. با این حال، تفسیر وزارتخانه از این عبارت برای دو گروه متفاوت است:
برای دانشجویان روزانه، مدت تحصیل ۵.۵ سال در نظر گرفته شده؛ اما برای دانشجویان تعهدی، همان عبارت بهصورت ۷ سال تفسیر میشود.
تفسیر سلیقهای از یک قانون برخلاف اصول حقوقی و عدالت آموزشی است و موجب بیاعتمادی و نارضایتی جامعهٔ علمی میشود.
۲. احتساب دورهٔ طرح به عنوان بخشی از تعهد
دورهٔ طرح اجباری خدمت پزشکان (طرح نیروی انسانی) باید به عنوان بخشی از مدت تعهد قانونی محسوب شود. طرح اجباری، خود یکی از اشکال خدمت به مناطق موردنیاز کشور است و نادیده گرفتن آن موجب افزایش بیدلیل مدت تعهد و کاهش انگیزهٔ خدمت میشود.
۳. رفع محدودیت برای ورود به تخصص
فارغالتحصیلان استعدادهای درخشان با برخورداری از بندهای مختلف آموزشی و علمی، امکان شرکت در آزمون دستیاری و انتخاب رشتهٔ تخصصی را بدون محدودیتهایی (مثل اعلام نیاز نکردن بیدلیل دانشگاهها) مانند سایر نخبگان کشوری داشته باشند. این اقدام از فرسودگی علمی نیروهای جوان و مستعد جلوگیری کرده و موجب ارتقاء کیفیت علمی و آموزشی کشور میشود.
۴. اجازهٔ کار خصوصی در استان محل تعهد
پزشکان تعهدی، در صورتی که انجام کار خصوصی یا نیمهوقت آنان هیچگونه اختلالی در انجام وظایف تعهدیشان ایجاد نکند، میتوانند به فعالیت در بخش خصوصی در همان استان محل تعهد مشغول باشند. این امر علاوه بر افزایش رضایت شغلی، موجب تقویت مهارت بالینی، حفظ انگیزهٔ خدمت، کاهش فشار اقتصادی و همچنین برطرف کردن نیازهای بهداشتی مناطق محروم کشور میگردد.
موفق شد
ویژه
