وزیر محترم میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری

با سلام و احترام،

به استحضار می‌رساند رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان شاهین‌شهر و میمه در مصاحبه با رسانه‌ها در بیاناتشان به این نکته اشاره داشتند که رنگرزی سنتی همچنان در شهر میمه به همان شیوه قدیم با رنگ‌های قدیمی و بدون استفاده از رنگ‌های شیمیایی انجام می‌شود که می‌تواند به صورت مجزا ثبت ملی شود. لذا پیشنهاد می‌شود مسئولان مربوطه در راستای ثبت ملی رنگرزی سنتی شهر میمه اقدامات لازم را مبذول داشته تا در آینده‌ای نه‌چندان دور شاهد ثبت ملی رنگرزی سنتی شهر میمه بوده و چنانچه رنگرزی سنتی شهر میمه قابلیت ثبت در یونسکو را هم داشته باشد، مسئولان مربوطه مقدمات لازم برای ثبت جهانی (یونسکویی) رنگرزی سنتی شهر میمه را نیز فراهم آورند.

پی‌نوشت:

رنگرزی سنتی به رنگرزی گفته می‌شود که بدون دخالت عوامل صنعتی و مواد شیمیایی انجام می‌شود. در رنگرزی سنتی عموماً از پاتیل‌های بزرگ برای رنگ کردن کالای نساجی استفاده می‌شود. در این نوع رنگرزی از مواد رنگزای طبیعی برای رنگ کردن استفاده می‌شود. کارگاه‌های رنگرزی سنتی اشکال متفاوتی دارند و معمولاً یک ردیف پاتیل (خم رنگرزی) در دیوار کارگاه تعبیه شده که بسته به نوع رنگ کاربردی، پاتیل‌ها از چدن یا مس ساخته شده و زیر هر کدام اجاقی قرار می‌دهند. ابتدا با فروبردن الیاف در محلول قلیاب و آب گرم چربی طبیعی الیاف پشمی را می‌گیرند که به آن قلیاب کردن می‌گویند. دسته‌ای از گیاهان دارای رنگینه‌هایی با ثبات عالی و متوسط هستند و در رنگرزی سنتی نقش مؤثری دارند. روناس، اسپرک، نیل، گل بابونه، برگ انگور عسگری، چغندر، پوست پیاز، برگ درخت توت، وسمه، گل رنگ، گل جعفری، برگ انجیر، پوست انار، بلوط، پوست گردو، هلیله، سماق، زعفران، جاشیر و غیره از گیاهانی هستند که در ایران یافت شده و از مواد رنگزای آن‌ها در رنگرزی استفاده می‌شود.