از ابتدای تاسیس کارزار تعداد زیاد درخواست‌ها مبنی بر حمایت از حیوانات خیابانی در این پلتفرم توجه‌ فعالین محیط زیست را جلب نمود. از یک سو همدلی مردم برای حمایت از حیواناتی که زیست آن‌ها به محیط شهری گره خورده، از سویی دیگر نگرانی از به هم ریختگی توازن ژنی در زیست بوم‌های مختلف، نقدهای مهمی را به این کارزارها وارد کرده. برخی کارشناسان معتقدند این حمایت‌ها که با نیات خوب بخشی از دوست‌داران حیوانات صورت می‌گیرد موجب تبعات جبران ناپذیری در زیست‌بوم‌های اصیل مناطق مختلف می‌شوند. آنچه در ادامه می‌خوانید بخشی از نقدهایی است که کارشناسان به حمایت‌های مردمی مثل غذا دادن به حیوانات بی‌سرپرست و خیابانی وارد می‌دانند:

بررسی تاثیرات منفی غذا دادن به سگ و گربه های خیابانی از نگاه محیط زیستی

گردآورنده: عارفه لطیف (دانشجو کارشناسی ارشد مدیریت محیط زیست)

۱. غذارسانی به حیات وحش می‌تواند زندگی اجتماعی جوامع حیوانی را مختل کند. بسیاری از حیوانات برای اجتناب از شرایط سخت زمستانی یا دنبال کردن غذای موجود با تغییر فصل مهاجرت می کنند. اما مهاجرت می‌تواند یک مزیت مهم دیگر نیز داشته باشد. با اجازه دادن به حیوانات برای فرار از زیستگاه هایی که در آن انگل ها تجمع یافته اند و با از بین بردن افراد آلوده که قادر به زنده ماندن در سفر نیستند، مهاجرت می تواند آلودگی انگل را در جمعیت های حیوانی کاهش دهد.در حالیکه با غذارسانی به حیوانات و دسترسی آنان به منابع غذایی جدید، به خصوص اگر در تمام طول سال در دسترس باشد، می تواند باعث شود برخی از حیوانات مهاجر در جای خود باقی بمانند و رفتار های مهاجرتی آنان را با اختلال مواجه کند .

۲. غذا رسانی به حیوانات انتقال بیماری را بین آنان و حتی بین انسان و حیوانات افزایش خواهد داد . این موجودات در معرض ویروس ها و باکتری های بیشتری قرار دارند و از آنجایی که از آنها مراقبت نمی شود، سیستم ایمنی آنها نیز ضعیف است. این بدان معنی است که آنها ممکن است بیمار شوند و آنچه را که آنها را بیمار می کند به انسان منتقل کنند. غذادهی گروهی به حیوانات باعث گردهمایی آنان و افزایش احتمال سرایت بیماری و انگل ها میان آنان می گردد.

۳.غذارسانی به حیوانات احتمال شکار شدن آنان را افزایش می دهد . با غذارسانی طولانی مدت به حیوانات رفته رفته  واکنش ذاتی آنان نسبت به شکارچی به واسطه اعتمادی که از غذارسانی انسان پیدا کرده اند کاهش می یابد و گمان میکنند هنگام نزدیک شدن به آن ها غذایی در انتظار آن هاست.

۴. حیوانات به دنبال غذارسانی متعدد پرخاشگر می شوند . حیوانات که با غذارسانی ما سریعا شرطی می شوند و در صورت غذا رسانی نا منظم رفتار های پرخاشگرانه یافته و یا ممکن است حمله کنند.

۵.غذا رسانی باعث بر هم خوردن زنجیره غذایی طبیعی موجودات می گردد . در واقع حیوانات  طبق غریزه طبیعی خود به جتسجوی غذا  رفته و با وابستگی غذایی خود به زنجیره ی غذایی بقا پیدا می کنند و با غذارسانی ما دیگر به جستجوی غذا نرفته و توالی این زنجیره غذایی برهم میخورد و می تواند باعث به خطر افتادن جان گونه های جانوری دیگر شود.

۶. غذارسانی ممکن است توانایی حیوانات را برای مقاومت در برابر خطرات محیطی افزایش دهد و در نتیجه باروری بالقوه آنها و جمعیت آنان افزایش یابد و زیاد شدن حیواناتی همچون سگ و گربه آسیب جدی به بقای سایر موجودات می زند ( از جمله حمله دسته جمعی به موجودات دیگر ). برای مثال گربه های ولگرد سالانه 3.1 الی 4 میلیون پرنده را در ایالات متحده آمریکا می کشند. همچنین با زاد و ولد روز افزون این موجودات باید کمبود سرپناه مناسب برای آنان یا افزایش احتمال مرگ ناشی از تصادفات جاده ای را مدنظر قرار داد که خود مشکلاتی را به همراه دارد.

۷.غذا دادن به سگ و گربه های خیابانی رژیم غذایی آنان را با اختلال مواجه می کند و نظم اکوسیستم را به هم می زند. هر موجودی طبق  ویژگی هایی زیستی و فیزیکی اش به انواع خاصی از مواد غذایی نیازمند است و در بسیاری از موارد غذای انسانی می تواند تعادل تغذیه ای آنان را بر هم زند . از طرفی جمعیت گونه هایی که سگ و گربه ها بصورت طبیعی و ذاتی آنان را شکار می کردند دچار تغییر می شوند. برای مثال زمانیکه انسان ها به گربه های خیابانی غذارسانی می کنند این گربه ها دیگر به دنبال شکار موش ها نمی روند و ممکن است در آینده جمعیت موش ها در شهر افزایش یابد و مشکل آفرین شود .

۸.با وابستگی حیوانات به غذارسانی از جانب انسان آنان را به موجوداتی وابسته به انسان تبدیل کرده و رفتار های جستجوی غذا در آنان کمرنگ می شوند پس در صورت تغییرات محیطی همچون زلزله ، سیل و... یا نبودن شرایطی که انسان برای آنان غذارسانی کند با مشکلات جدی مواجه خواهند شد.

۹.در بین پستانداران موش و گربه های آزاد در صدر آسیب رسان ترین موجودات جهان قرار دارند . آن ها در نقش حیوانات مهاجم عمل می کنند و جالب است بدانید گونه های مهاجم در سراسر دنیا عامل انقراض 14 درصد از موجودات جهان اند و یکی از 5  عامل انقراض گونه ها در جهان وجود گونه های مهاجم می باشد. پس در حقیقت با غذارسانی به گربه ها هم زادآوری گربه ها  افزایش یافته و هم به دلیل شکار نشدن موش ها توسط گربه ها جمعیت موش ها بقا پیدا میکنند و هردوی این موجودات به عنوان مهاجم بقای سایز موجودات را به خطر می اندازند.

۱۰. زمانی که برای غذارسانی به حیوانات از مواد غذایی گوشتی استفاده می کنید انتشار گاز کربن دی اکسید را افزایش می دهید. گوشت خواری سگ ها و گربه ها معادل حدود 64 میلیون تن دی اکسید کربن در سال تولید می کند چراکه در مقایسه با رژیم غذایی گیاهی، گوشت برای تولید به انرژی، زمین و آب بیشتری نیاز دارد و پیامدهای زیست محیطی بیشتری از نظر فرسایش، آفت کش ها و ضایعات دارد.

پایان.