چهارشنبه‌ی گذشته، 3 اردیبهشت، در فضای کافه کارزار، رویداد «نشست ویژه کارزارهای مخالفت با سربازی اجباری» برگزار شد. در این دیدار، تلاش کردیم تا از خلال روایت‌های شخصی و تحلیل‌های جمعی، نگاهی عمیق‌تر به پدیده‌ی سربازی اجباری بیندازیم؛ پدیده‌ای که سال‌هاست زندگی بسیاری را به اشکال مختلف تحت تأثیر قرار داده است. در ابتدای برنامه، با مرور مختصری از تاریخچه‌ی شکل‌گیری سربازی اجباری در ایران، به زمینه‌های سیاسی و اجتماعی این سیاست پرداختیم. سپس در بخش روایت‌های فردی، شرکت‌کنندگان از تجربه‌های خود در دوران سربازی گفتند: از احساس بیگانگی، تحقیر و خشونت ساختاری، تا اشکال مقاومت فردی و جمعی در دل این سیستم. این روایت‌ها، تصویری زنده و انسانی از ابعاد کمتر دیده‌شده‌ی این تجربه را پیش چشم ما آورد. در ادامه، با گفت‌وگویی جمعی، به بررسی تبعیض‌های سیستماتیکی که در ساختار سربازی وجود دارد پرداختیم؛ این نشست فرصتی برای بازاندیشی در مورد شیوه‌های مقاومت فردی و جمعی فراهم شد؛ از روایت‌گری و ثبت تجربه‌ها، تا کنشگری‌های حقوقی و اجتماعی علیه نظام سربازی اجباری. این نشست را به تجربه‌ای ارزشمند و به‌یادماندنی تبدیل کرد. باور داریم که شنیدن و به اشتراک گذاشتن این روایت‌ها، خود شکلی از مبارزه‌ی مدنی است؛ مبارزه‌ای در برابر فراموشی، در برابر عادی‌سازی خشونت، و در برابر سیاست‌هایی که تلاش می‌کنند فردیت افراد را خاموش کنند.