بسم الله الرحمن الرحیم

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

با سلام

اینجانبان قشر کارگری نظام اسلامی می‌باشیم که با اشتغال صحیح و مولد در کارخانجات دولتی و بخش خصوصی به رشد اقتصادی، پیشرفت و خوداتکایی این کشور همواره کمک نموده‌ایم. ولی متأسفانه همواره هم از جهت تعیین دستمزدمان که بعضاً کمتر از نرخ تورم افزایش میابد و هم از جهت تعیین حق مسکن که هیچ‌گاه حتی معادل رهن و اجاره مسکن نیست، مورد بی‌توجهی و ظلم قرار گرفته و با حداقل‌های بسیار ناچیز امرار معاش می‌نماییم.

فارغ از بحث دستمزدمان که جای بحث فراوان دارد، در اصل ۳۱ قانون اساسی به تهیه مسکن برای قشر ما کارگران اولویت داده شده و عنوان شده است که داشتن و مالکیت مسکن حق کارگران است و دولت موظف است برای مالکیت مسکن کارگران اقدام نماید اما ظاهر امر حکایت از این مطلب تلخ دارد که این اصل قانون اساسی به فراموشی سپرده شده و کارگران با این میزان دستمزد هیچ‌گاه صاحب مسکن نخواهند شد.

لذا ناچارا با دلی پرخون از حق مالکیت مسکن خود صرف نظر نموده و به ماده ۱۴۹ قانون کار ایران استناد می‌نماییم که در آن بیان شده است کارفرمایان مکلفند مسکن‌هایی سازمانی را به منظور سکونت کارگران تهیه نمایند و به این امر اهتمام ورزند؛ که این ماده قانونی نیز اجرا نمی شود.

لذا از محضرتان خواهشمند است ضمانت‌های اجرا شدن ماده ۱۴۹ قانون کار را فراهم نمایید و حق مسکن کارگران را متناسب با رهن و اجاره بازار قرار دهید‌. در این راستا پیشنهاد می‌شود حق مسکن را هر ساله معادل قیمت اجاره بازار تعیین نمایید و از کارفرمایان بخواهید در صورتی که مسکن سازمانی رایگان در اختیار کارگران قرار دهند از پرداخت حق مسکن معاف هستند. اینگونه هم کارفرمایان در بلندمدت از نظر پرداخت مالی بهره‌مند می‌شوند و هم کارگران دارای مسکن به مبلغ صحیح و واقعی حق مسکن خود دست میابند و هم کارگران فاقد مسکن به جای حق مسکنی ناچیز به صورت رایگان در مسکن سازمانی کارگری ساکن خواهند شد. در نهایت خاضعانه خواهشمندیم مسکن کارگری و حق مسکن کارگری را در اولویت اقدامات دولت قرار دهید.

از بذل توجه شما سپاسگزاریم.