بسم الله الرحمن الرحیم
وزیر محترم آموزش و پرورش
سلام؛
تنبیه بدنی در مدارس یکی از مشکلاتی است که می‌تواند اثرات منفی زیادی بر دانش‌آموزان بگذارد. این روش نه‌تنها باعث آسیب جسمی می‌شود، بلکه تأثیرات روانی عمیقی مانند کاهش اعتماد به نفس، ترس، اضطراب و حتی تنفر از محیط آموزشی را در پی دارد.
اسلام و آموزه‌های دینی نیز تأکید دارند که تربیت باید با محبت و مهربانی همراه باشد. پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) همواره بر روش‌های تربیتی مبتنی بر اخلاق و مدارا تأکید داشته‌اند و هرگز خشونت را توصیه نکرده‌اند.
در بسیاری از کشورها، تنبیه بدنی ممنوع شده است و نظام‌های آموزشی مدرن بر روش‌های تشویقی و اصلاحی تأکید دارند. معلمان و مسئولان مدارس باید بدانند که بهترین راه برای اصلاح رفتار دانش‌آموزان، استفاده از روش‌های تشویقی، گفت‌وگو و راهنمایی است، نه تنبیه و خشونت.
دانش‌آموزان حق دارند در محیطی امن، آرام و عاری از ترس تحصیل کنند. والدین، معلمان و مسئولان باید با همکاری یکدیگر، فضای آموزشی را به گونه‌ای بسازند که در آن احترام متقابل و درک متقابل جایگزین خشونت شود. تنبیه بدنی نه‌تنها مشکل را حل نمی‌کند، بلکه آسیب‌های جبران‌ناپذیری به دانش‌آموزان و آینده جامعه وارد می‌کند.
ما امضا کنندگان این کارزار درخواست داریم تنبیه بدنی در مدارس را پیگیری کنیم که در آینده شرمنده نسل بعد نباشیم.
موفق شد
ویژه
