رئيس و نمایندگان محترم مجلس
رئیس محترم جمهور
سلام؛
ما، جمع کثیری از جوانان و هم‌وطنان، با معضلی دست به گریبانیم که قانون از آن غافل است: والدین بدسرپرست. والدینی که به دلیل مشکلات روحی روانی و عدم صلاحیت، تبعیض بین فرزندان، اعمال زور و تحقیر، و یا شانه خالی کردن از مسئولیت نسبت به فرزند، زندگی را برای فرزندان خود به جهنمی تبدیل می‌کنند. این والدین فکر می‌کنند فرزند پسر یا دخترشان که به سن بلوغ رسید، دیگر مسئولیتی نسبت به او ندارند و میتوانند حتی از خانه اخراجش کنند؛ یا فکر می‌کنند نسبت به جان و شیوه زندگی فرزندشان حق تصمیم‌گیری دارند. یا نسبت به فرزندانشان فرق و تبعیض قائل می‌شوند.
متأسفانه، قانون فعلی اغلب جانب این والدین را می‌گیرد و فرزندان آسیب‌دیده را در برابر خطراتی همچون خودکشی، فرار از خانه (که پیامدهایی مانند اعتیاد، دزدی، فساد، تجاوز، قتل و مفقودی را به دنبال دارد) بی‌دفاع رها می‌کند. مشاوره‌های بی‌نتیجه دولت هم بعد از وقوع فاجعه و قتل‌ها یا درگیری‌های خانوادگی دردی را دوا نمی‌کند.
ما از شما، قانون‌گذاران محترم، مصرانه می‌خواهیم که با بازنگری و اصلاح فوری قانون، از وقوع این فجایع پیشگیری کنید:
۱. الزام به مشاوره و تست سلامت روان پیش از فرزندآوری زوجین: از زوجینی که قصد فرزندآوری دارند، تست سلامت روان گرفته شود و از فرزندآوری افراد فاقد صلاحیت جلوگیری شود.
۲. مجازات‌های بازدارنده و جبرانی: برای والدین فرزندکش یا بدسرپرست، مجازات‌های سنگینی (مانند زندان طولانی) و امکان مطالبه‌ی حق‌ٱلارث توسط فرزند پیش از فوت والدین، و واکنش قاطع و خشن توسط پلیس در نظر گرفته شود تا از تکرار این فجایع جلوگیری شود.
۳. حمایت از فرزندان دارای مشکل خانوادگی: دولت از فرزندان چه زیر سن بلوغ، چه بالای سن بلوغ که پدرشان به آنان زور می‌گوید و سعی در اخراجشان از خانه دارد، حمایت مادی و معنوی و مکانی کند، یعنی نگذارد در جامعه رها شوند و پشتوانه مالی و پناهشان باشد و حتی اگر لازم بود، آنان را به مکان امن و مناسب ببرد تا از فاجعه و گزند خانواده جلوگیری گردد و مجبور به خیابان‌گردی و کارتن‌خوابی و غیره نشوند.
با این اقدامات، می‌توانیم از بروز بسیاری از جرایم (مانند قتل فرزند، فرار از خانه، خودکشی، بزه‌کاری و...) پیشگیری کنیم و جامعه‌ای سالم‌تر و امن‌تر برای جوانان و فرزندانمان بسازیم.
فراموش نکنید که حکومت باید مانند مادر پناه هر فرد باشد و هر فرد در جامعه مهم و باارزش است و نباید در کشورش احساس غربت و بی‌پناهی یا سرگردانی کند و بداند که حتی اگر خانواده‌اش دشمنش بود و او را پس زد، حکومت مثل یک کوه پشتیبانش هست و او را در جامعه رها نمی‌کند...
با سپاس
موفق شد
