فریاد دشت آزادگان، بستان و هویزه: نفس‌هایمان به شماره افتاده!
ما شهروندان این مناطق در خفقان شبانه غرق شده‌ایم. هفته‌هاست که دود سیاه و سمی، آسمان شهرمان را می‌بلعد، گلویمان را می‌سوزاند و کودکانمان را به سرفه می‌اندازد. اما در برابر این فاجعهٔ خاموش، سکوت مرگبار مسئولان پاسخ ما نیست! ما نه "شاکی" که قربانیان زنده‌ی بی‌کفایتی شما هستیم.
این دود صرفاً "آلودگی هوا" نیست؛ حملهٔ خاموش به سلامت حداقل ۲۰۰٬۰۰۰ نفر است. گزارش‌های اولیه از افزایش بیماران تنفسی در اورژانس حکایت دارد، اما هنوز هیچ دستورالعملی از سوی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز صادر نشده است!
ساده‌ترین سوالاتی که مردم این روزها دارند این است که:
- آیا نفس کشیدن حق اولیهٔ ما نیست؟
- چرا هیچ نهادی منشأ این دود مرگبار را شفاف‌سازی نکرده است؟
- چرا پس از گذشت هفته‌ها، هنوز هیچ راه‌حلی ارائه نشده است؟
- چرا سازمان‌های محیط زیست و مدیریت بحران سکوت اختیار کرده‌اند؟
- تا کی باید در خانه‌هایمان ماسک بزنیم؟
اما توقعات و خواسته‌های بنده و تمام امضاکنندگان این کارزار:
۱) تشکیل جلسهٔ اضطراری با حضور استاندار، فرماندار، مدیران محیط زیست و دانشگاه علوم پزشکی (ظرف ۴۸ ساعت)
۲) شناسایی و معرفی منشأ دود (تالاب هورالعظیم یا منابع صنعتی؟)
۳) اقدام عملی فوری:
- استقرار ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا در نقاط بحرانی
- توزیع رایگان ماسک N۹۵ در محلات تا زمان حل کامل مشکل
- آماده‌باش مراکز درمانی برای بیماران تنفسی
۴) اقدامات مؤثر و قاطع جهت مهار همیشگی این دود مرگبار
در پایان، سکوت ما مردم، مشارکت در آسیب به مردم است. امضا کنید تا این متن را مستقیماً به دست استانداری خوزستان، سازمان محیط زیست و وزارت بهداشت برسانیم.
موفق شد
ویژه
