بسمه تعالی
رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
رؤسای محترم دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور
با سلام و احترام
ما جمعی از بهورزان کشور، به‌عنوان نیروهای خط مقدم نظام سلامت، وظیفه خود می‌دانیم که صدای مظلومیت و مشکلات عمیق این قشر را به گوش عالی‌ترین مقامات کشور برسانیم.
بهورز در حقیقت حلقه اتصال نظام سلامت با مردم است؛ فردی که در روستاها، شهرهای کوچک و حتی مناطق محروم، تمام امور بهداشتی و پیشگیری را بر عهده دارد. وظایف ما شامل:
- مراقبت از مادران باردار، نوزادان، کودکان، دانش‌آموزان، جوانان، سالمندان و بیماران خاص.
- کنترل و پیشگیری بیماری‌های واگیر و غیرواگیر.
- اجرای واکسیناسیون همگانی.
- آموزش بهداشت عمومی و فردی به مردم.
- پیگیری بهداشت محیط و حرفه‌ای.
- حضور در بحران‌ها و بلایا (مانند کرونا، آنفلوانزا، سیل و زلزله).
- پاسخگویی شبانه‌روزی به مشکلات و نیازهای مردم.
اما با وجود این حجم عظیم و حیاتی از مسئولیت‌ها، بهورزان در شرایطی بسیار نامطلوب و ناعادلانه قرار دارند:
۱. حقوق و مزایا: حقوق دریافتی بهورزان بسیار پایین است و حتی از نیروهای خدماتی در مراکز درمانی نیز کمتر می‌باشد، در حالی که سطح تحصیلات، مهارت و وظایف ما به‌مراتب گسترده‌تر و سنگین‌تر است.
۲. اضافه‌کار و حق مأموریت: بهورزان علی‌رغم حضور ۲۴ ساعته و پاسخگویی در ساعات غیراداری، از اضافه‌کار و حق مأموریت محروم‌اند.
۳. کارانه: کارانه‌ها با تأخیرهای طولانی و با مشکلات فراوان پرداخت می‌شود و گاهی به حداقل کاهش می‌یابد.
۴. بی‌ثباتی شغلی: بسیاری از بهورزان با قراردادهای نامشخص و بدون امنیت شغلی مشغول به کار هستند.
۵. فشار کاری بالا: روزانه حجم زیادی از دستورالعمل‌ها، فرم‌ها و آمارها به ما ابلاغ می‌شود، به‌طوری که زمان کافی برای رسیدگی دقیق به امور باقی نمی‌ماند.
۶. نبود امکانات کافی: در بسیاری از مناطق، بهورزان با کمبود شدید تجهیزات، دارو و امکانات اولیه روبه‌رو هستند.
۷. عدم دیده‌شدن جایگاه شغلی: در ساختار نظام سلامت، جایگاه و نقش بهورز به‌درستی تعریف نشده و همواره نادیده گرفته شده است.
۸. مشکلات معیشتی: با حقوق فعلی، بهورزان توان تأمین هزینه‌های زندگی و خانواده خود را ندارند و این موضوع باعث دلسردی و آسیب به انگیزه‌های شغلی شده است.
ما بهورزان کشور، ضمن تأکید بر پایبندی به رسالت انسانی و اخلاقی خود، عاجزانه و مصرانه خواستار اقدامات فوری هستیم:
- افزایش حقوق و مزایا متناسب با مسئولیت‌ها و حجم کار.
- برقراری اضافه‌کار، حق مأموریت و مزایای ویژه بهورزان.
- پرداخت منظم و کامل کارانه‌ها.
- تأمین امنیت شغلی و تبدیل وضعیت نیروهای قراردادی.
- تقویت جایگاه شغلی بهورز در نظام سلامت کشور و به رسمیت شناختن آن.
- تأمین امکانات و تجهیزات کافی برای ارائه خدمات بهتر به مردم.
ما معتقدیم که عدالت در نظام سلامت بدون توجه به بهورز معنا ندارد. بی‌توجهی به این قشر زحمتکش، در نهایت موجب تضعیف خدمات بهداشتی و آسیب به سلامت مردم خواهد شد.
خواهشمندیم در اسرع وقت تدابیر جدی برای رفع مشکلات این قشر اتخاذ گردد تا بهورزان کشور با انگیزه و توان بیشتر به خدمت‌رسانی ادامه دهند.
با سپاس فراوان
موفق شد
ویژه
