رئیس‌جمهور محترم
جناب آقای دکتر پزشکیان
وزیر محترم بهداشت
جناب آقای دکتر ظفرقندی
با سلام و احترام؛
بر همگان روشن و مبرهن است که مهم‌ترین دغدغهٔ مردم هنگام ابتلا به بیماری، ۱. هزینهٔ تشخیص و درمان و ۲. یافتن پزشک متعهد، مجرب و مسلط بر دانش پزشکی روز است؛ نه کمبود پزشک. مردم امروز بیش از هر چیز از کیفیت خدمات درمانی نگرانند و ناچارند برای یافتن پزشک معتمد وقت و انرژی زیادی صرف کنند. بنابراین، ریشهٔ نارضایتی و دغدغهٔ اصلی مردم در حوزهٔ سلامت، کیفیت و اعتماد است.
طبق آمار رسمی، سالانه حدود ۱۳ هزار دانشجو در رشتهٔ پزشکی پذیرش می‌شوند. با این حال، به گفتهٔ قائم مقام وزیر بهداشت، تنها ۴۰ درصد از آنان از طریق سهمیهٔ آزاد وارد می‌شوند و ۶۰ درصد دیگر به سهمیه‌های ناعادلانهٔ مختلف اختصاص دارد. این موضوع خود یکی از عوامل مهم بی‌اعتمادی مردم به جامعهٔ پزشکی است.
از سوی دیگر، همین افزایش ظرفیت‌های بی‌پشتوانه باعث شده زیرساخت‌های آموزشی و رفاهی به‌شدت دچار مشکل شود. بسیاری از دانشگاه‌ها توانایی تأمین خوابگاه و امکانات رفاهی کافی برای دانشجویان جدیدالورود را ندارند. در حوزهٔ آموزش بالینی نیز شاهد هستیم که تعداد دانشجویان بسیار بیشتر از ظرفیت تخت‌های بیمارستانی و بیماران بستری است؛ به‌گونه‌ای که در برخی موارد، حتی ۳۰ کارآموز پزشکی در یک بخش با تنها ۲۰ تخت بستری دوره گذرانده‌اند. این شرایط نه تنها کیفیت آموزش پزشکی را کاهش داده بلکه مستقیماً آیندهٔ نظام سلامت و جان بیماران را تهدید می‌کند.
اکنون که بحث پذیرش دانشجوی پزشکی در دانشگاه‌های غیرانتفاعی مطرح شده است، این نگرانی جدی وجود دارد که پزشکانی فاقد کیفیت علمی و عملی لازم وارد جامعه شوند و اعتماد عمومی به کادر درمان بیش از پیش خدشه‌دار شود. این روند می‌تواند پیامدهای سنگینی برای سلامت مردم و امنیت جامعهٔ پزشکی داشته باشد؛ همان‌گونه که ضرب و شتم کادر درمان در مراکز درمانی و نیز قتل وحشیانه و ناجوانمردانهٔ متخصص قلب خدمت‌گزار در شهر یاسوج از دل همین بی‌اعتمادی‌ها شکل گرفت. این بی‌اعتمادی‌ها و خشونت علیه کادر درمان ریشه در سیاست‌گذاری‌های اشتباه چندین ساله در نظام سلامت دارد؛ چنان‌که با گذر زمان، این بی‌اعتمادی به حدی رسیده که امروز خیل عظیمی از مردم تحصیل‌کرده نیز به اشتباه در دام افراد سودجو با عناوین مختلف حکیم و طبیب افتاده‌اند.
ما امضاکنندگان این کارزار، از شما مسئولان محترم تقاضا داریم:
۱. با پذیرش دانشجوی پزشکی در دانشگاه‌های غیرانتفاعی مخالفت کنید.
۲. سهمیه‌های متعدد پذیرش پزشکی را حذف و یکسان‌سازی کنید تا تمامی ۱۳ هزار دانشجوی پزشکی هر سال در فضایی کاملاً عادلانه، سالم و بر پایهٔ عدالت آموزشی و با اتکا به تلاش فردی انتخاب شوند.
۳. قبل از هرگونه افزایش ظرفیت جدید، زیرساخت‌های آموزشی و رفاهی موجود اصلاح و تقویت شود تا آموزش پزشکی و خدمات سلامت قربانی تصمیم‌های عجولانه نشود.
بدیهی است اجرای این خواسته‌ها، موجب تقویت اعتماد عمومی، ارتقای کیفیت آموزش پزشکی و افزایش سرمایهٔ اجتماعی نظام سلامت خواهد شد.
با احترام؛
جمعی از دانشجویان، کادر درمان و دغدغه‌مندان نظام سلامت
موفق شد
ویژه
