نماینده محترم شهرستان کازرون در مجلس شورای اسلامی
فرماندار محترم شهرستان کازرون
مدیرکل محترم راه و شهرسازی استان فارس
رئیس محترم راه و شهرسازی شهرستان کازرون
بخشدار محترم جره‌بالاده
و سایر مسئولان مرتبط

با سلام و احترام؛

دوبانده کردن جاده، تعریض فوری محور، ارتقای ایمنی، نصب دوربین، اصلاح نقاط حادثه‌خیز، نظارت بر خودروهای شوتی و تسریع پروژه‌های عمرانی مرتبط با این مسیر، اقداماتی است که نه لوکس‌اند، نه قابل‌تعویق؛ بلکه فوریت حیاتی دارند.

محور بالاده – کازرون سال‌هاست که به‌ جای آن‌که شریان ارتباطی توسعه، تجارت و رفت‌ و آمد ایمن باشد، به کانونی مزمن از حادثه، داغ و نابودی سرمایه انسانی تبدیل شده است. این جاده، که باید در خدمت زندگی مردم باشد، هر ساله صدها شهروند بی‌گناه را از میان می‌برد و هزاران خانواده را با اندوهی جبران‌ناپذیر روبه‌رو می‌کند. در کنار جان‌هایی که از دست می‌روند، کودکان بی‌سرپرست، خانواده‌های ورشکسته، و نسلی که با ترس دائمی از سفر در این مسیر زندگی می‌کند، پیامدهای تلخ و سنگینی را تجربه می‌کنند.

این وضعیت، برای یکی از پرتراکم‌ترین محورهای شهرستان کازرون و مسیر اصلی ارتباطی دو شهرستان فراشبند و کازرون، دیگر قابل چشم‌پوشی نیست.

آمارهای غیررسمی و اخبار مکرر نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر، این محور شاهد صدها مرگ دل‌خراش بوده است. خانواده‌هایی که عزیزان خود را از دست داده‌اند، تنها با داغ نبودن کنار نمی‌آیند؛ پیامدهای آن تا سال‌ها در زندگی آن‌ها جاری می‌ماند:

آسیب‌های روحی و روانی:
موج گسترده افسردگی، اضطراب، کابوس‌های شبانه و PTSD در خانواده‌هایی که شاهد یا درگیر حوادث بوده‌اند، به یک مسئله عمومی تبدیل شده است. بسیاری از بازماندگان حتی توان نزدیک شدن به این محور را ندارند.

آسیب‌های اقتصادی:
فوت سرپرست خانواده، قطع درآمد، هزینه‌های درمان سنگین برای مجروحان، و فشارهای مالی ناشی از سال‌ها توان‌بخشی، بسیاری از خانواده‌ها را به مرز فروپاشی اقتصادی می‌رساند.

آسیب‌های اجتماعی:
صدها کودک به دلیل حوادث این جاده، بی‌سرپرست یا نیمه‌سرپرست شده‌اند؛ کودکانی که از همان ابتدا در معرض مشکلات حاد اقتصادی، ترک تحصیل، مشکلات روحی و تبعات اجتماعی قرار می‌گیرند. جامعه‌ای که سرمایه انسانی‌اش را از دست می‌دهد، ناگزیر آینده‌ای شکننده خواهد داشت.

ترکیبی از ضعف زیرساخت، خطاهای انسانی و کم‌کاری مدیریتی، این جاده را به یکی از مرگبارترین نقاط شهرستان تبدیل کرده است:

۱. تک‌بانده و غیراستاندارد بودن محور
این مسیر نه گنجایش ترافیک فعلی را دارد و نه حداقل استانداردهای راه‌های بین‌شهری در آن رعایت شده است. پیچ‌های تند، نبود شانه ایمن، دید محدود و کیفیت پایین آسفالت، همگی سطح ریسک را چند برابر می‌کنند.

۲. بی‌توجهی مستمر مسئولان در ارتقا و تعریض محور
سال‌ها وعده داده شده اما اقدام مؤثر و ساختاری انجام نشده است. این تعلل، هزینه‌اش را مردم با جان خود پرداخته‌اند.

۳. سرعت غیرمجاز و تردد خودروهای شوتی
این مسیر به یکی از گذرگاه‌های پرخطر برای خودروهای شوتی تبدیل شده؛ خودروهایی که با سرعت‌های بسیار بالا، جان تمام کاربران جاده را تهدید می‌کنند.

۴. بی‌احتیاطی و رفتارهای پرخطر رانندگان
در نبود نظارت کافی، دوربین‌های ثبت تخلف و فرهنگ‌سازی مؤثر، بسیاری از رانندگان در این مسیر رفتارهایی انجام می‌دهند که در جاده‌های استاندارد نیز خطرناک است؛ چه برسد به این محور آسیب‌پذیر.

۵. کیفیت پایین خودروها
بخش عمده وسایل نقلیه در این محور، از محصولات ایران‌خودرو، سایپا و برخی خودروهای چینی کم‌کیفیت تشکیل شده است؛ خودروهایی که در تصادف‌ها به‌جای محافظت از سرنشین، تبدیل به تله مرگ می‌شوند.

این مسیر نه یک جاده حاشیه‌ای، بلکه شریان حیاتی ارتباطی پرتراکم‌ترین بخش کازرون است. هزاران شهروند برای تحصیل، خدمات درمانی، امور اداری و کار روزانه مجبورند از همین محور عبور کنند. همچنین، این جاده رابط اصلی دو شهرستان فراشبند و کازرون و مسیر رفت‌وآمد تجاری و خدماتی بخش‌های گسترده‌ای از مردم منطقه است. هر انسداد، تصادف یا حادثه، عملاً بخشی از فعالیت اقتصادی و اجتماعی منطقه را فلج می‌کند.

این مقاله هشدار نیست؛ بیانیه‌ای برای نجات جان انسان‌هاست. مردم منطقه سال‌هاست هزینه کم‌توجهی، تأخیر و بی‌عملی را با جان و آینده خود پرداخت کرده‌اند. امروز مسئولان محترم شهرستان و استان در برابر یک انتخاب تاریخی قرار دارند:

آیا قرار است این جاده همچنان «مسیر مرگ» باقی بماند، یا تبدیل شود به شاه‌راهی امن، توسعه‌مند و در شأن مردم این منطقه؟

تعریض فوری محور، ارتقای ایمنی، نصب دوربین، اصلاح نقاط حادثه‌خیز، نظارت بر خودروهای شوتی و تسریع پروژه‌های عمرانی مرتبط با این مسیر، اقداماتی است که نه لوکس‌اند، نه قابل‌تعویق؛ بلکه فوریت حیاتی دارند.

مسئولان محترم؛ مردم این منطقه سال‌هاست انتظار دارند صدای جان‌باختگان این جاده شنیده شود. اکنون زمان پاسخگویی، اقدام و نتیجه‌محوری است.

این جاده باید از «جاده مرگ» به جاده زندگی تبدیل شود. پیش از آن‌که جان دیگری، رؤیای دیگری و خانواده‌ای دیگر قربانی شود.

با احترام