سرپرست محترم دانشگاه صنعتی اصفهان
جناب آقای دکتر سیدظفراله کلانتری
اعضای محترم شورای صنفی دانشگاه صنعتی اصفهان
با سلام و احترام؛
ما جمعی از دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان، در چارچوب یک مطالبهٔ صنفی روشن و مشخص، خواستار بازنگری فوری و لغو سیاست «جریمهٔ غذای خوردهنشده» هستیم. لازم به ذکر است که این درخواست بر پایهٔ مقایسه با رویههای پذیرفتهشدهٔ دانشگاههای کشور، اصول بدیهی عدالت در ارائهٔ خدمات عمومی و تجربهٔ عملی چندینسالهٔ مدیریت تغذیهٔ دانشجویی مطرح میشود و در دانشگاههای دیگر نیز اثربخشی خود را نشان داده است.
مسئله از آنجا آغاز میشود که دانشجو پیش از دریافت غذا، هزینهٔ رزرو را پرداخت میکند. در صورت عدم مراجعه، این مبلغ بازگردانده نمیشود و دانشجو عملاً هزینهٔ وعدهای را که مصرف نکرده، از دست میدهد. با وجود این، در دانشگاه صنعتی اصفهان علاوه بر این وضعیت، جریمهای جداگانه نیز برای همان وعده اعمال میشود؛ در حالی که خدمتی ارائه نشده و هزینهٔ رزرو نیز قبلاً پرداخت شده است.
بررسی رویهٔ دانشگاههای مختلف کشور نشان میدهد که چنین جریمهای در دانشگاههای معتبر ایران مرسوم نیست. در دانشگاههایی مانند تهران، صنعتی شریف، شهید بهشتی، ایران و سایر دانشگاههایی که مورد پرسوجو قرار گرفتهاند، اگر دانشجو غذای رزروشده را دریافت نکند، تنها پیامد آن از دست رفتن مبلغ رزرو است و هیچ جریمهٔ اضافی به دانشجو تحمیل نمیشود. این رویکرد سالهاست اجرا میشود و بهعنوان یک قاعدهٔ منطقی و منصفانه در مدیریت تغذیهٔ دانشجویی پذیرفته شده است.
از منظر اجرایی نیز، عدم مراجعهٔ یک دانشجو به سلف، زیان مستقیمی متوجه دانشگاه یا مجموعهٔ تغذیه نمیکند. برنامهریزی، تأمین مواد اولیه و طبخ غذا پیشاپیش انجام شده و ارائهٔ خدمات تغذیه، جزو وظایف ذاتی دانشگاه محسوب میشود؛ چه دانشجو غذا را دریافت کند و چه نکند. بنابراین، دریافت جریمهٔ مالی اضافی از دانشجو، نه بهعنوان جبران خسارت، بلکه بهمثابهٔ یک تنبیه مالی بدون پشتوانهٔ روشن تلقی میشود.
نکتهٔ مهمتر، نحوهٔ مدیریت غذای باقیمانده است. در بسیاری از دانشگاههای کشور، پس از پایان زمان سلف، غذاهایی که به دلیل عدم مراجعهٔ دانشجویان تحویل نشدهاند، بهصورت «غذای مازاد» و به شکل رایگان میان دانشجویان توزیع میشود. این روش هم مانع اسراف میشود، هم رضایت دانشجویان را افزایش میدهد و هم نیاز به اعمال سیاستهای تنبیهی را بهطور کامل از بین میبرد.
در مقابل، در دانشگاه صنعتی اصفهان شفافیتی دربارهٔ سرنوشت غذای دریافتنشده وجود ندارد. مشخص نیست این غذاها چگونه مدیریت میشوند و آیا از محل آنها، بهویژه در قالب پسماند غذایی، منفعت یا درآمدی حاصل میشود یا خیر. این ابهام، در کنار اعمال جریمه بر دانشجویان، احساس بیعدالتی و بیاعتمادی را تشدید کرده است.
بر این اساس، درخواستهای مشخص و حداقلی ما به شرح زیر است:
۱. لغو کامل جریمهٔ غذای خوردهنشده
دانشجو در حال حاضر هزینهٔ رزرو را پرداخت میکند و غذای خود را نیز دریافت نمیکند؛ تحمیل جریمهٔ اضافه در چنین شرایطی، نه در سایر دانشگاهها سابقه دارد و نه از منظر خدمات عمومی قابل دفاع است.
۲. ایجاد سازوکار «غذای مازاد» رایگان
اجرای الگویی آزمودهشده و موفق در دانشگاههای کشور که هم از اسراف جلوگیری میکند و هم جایگزین مناسبی برای سیاستهای تنبیهی است.
۳. شفافسازی کامل دربارهٔ مدیریت غذای باقیمانده
انتظار میرود دانشگاه بهصورت رسمی اعلام کند غذای خوردهنشده چگونه مدیریت میشود و در صورت وجود هرگونه منفعت یا درآمد جانبی (از جمله پسماند غذایی)، این موارد به چه بخشهایی اختصاص مییابد.
سیاست فعلی جریمهٔ غذای خوردهنشده، نه با رویهٔ رایج دانشگاههای کشور همخوانی دارد و نه با اصول انصاف، شفافیت و منطق در ارائهٔ خدمات دانشجویی. اصلاح این سیاست، اقدامی کمهزینه اما پُراهمیت در جهت بازسازی اعتماد، کاهش نارضایتی و بهبود فضای دانشگاهی است.
از مدیریت محترم دانشگاه و شورای صنفی انتظار میرود با درک ماهیت صنفی و منطقی این مطالبه، لغو این جریمه و اصلاح سازوکار مدیریت تغذیه را در اولویت قرار دهند تا دانشجویان بتوانند تمرکز خود را بر وظیفهٔ اصلیشان، یعنی تحصیل و فعالیت علمی، معطوف کنند.
با تشکر و احترام
موفق شد
ویژه
