به نام خدا
ریاست‌جمهور محترم
جناب آقای دکتر مسعود پزشکیان
با سلام و احترام،
با عنایت به جایگاه خطیر حوزه سلامت و اهمیت ارتقاء کیفیت آموزش پزشکی در کشور، اینجانب به عنوان یکی از دانشجویان پزشکی، لازم می‌دانم دغدغه‌ای جدی و چالشی عمیق را که در سال‌های اخیر گریبان‌گیر دانشجویان پزشکی، اساتید و حتی کادر درمانی شده است، به حضورتان معروض دارم.
در سال‌های اخیر، شاهد افزایش بی‌رویه ظرفیت پذیرش دانشجویان پزشکی در دانشگاه‌های علوم پزشکی سراسر کشور بوده‌ایم؛ اقدامی که اگرچه با هدف تأمین نیروی انسانی متخصص در حوزه سلامت انجام شده است، اما در عمل، به دلیل عدم توسعه متناسب زیرساخت‌های آموزشی و درمانی، نه تنها به اهداف تعیین‌شده نرسیده، بلکه به بحرانی جدید تبدیل شده است.
۱. کمبود فضای آموزشی و تراکم کلاس‌ها
دانشگاه‌ها و دانشکده‌های پزشکی که تا پیش از این نیز با کمبود فضای آموزشی و امکانات تخصصی مواجه بودند، اکنون با افزایش ظرفیت پذیرش، بیش از پیش تحت فشار قرار گرفته‌اند. کلاس‌های درس، مملو از دانشجویانی است که فرصت بهره‌مندی از آموزش مؤثر و ارتباط مستقیم با اساتید را به دلیل تراکم بیش از حد از دست داده‌اند. در چنین شرایطی، کیفیت آموزش علمی عملاً به شدت تنزل یافته و سطح یادگیری دانشجویان با افت محسوسی همراه شده است.
۲. ازدحام در بیمارستان‌های آموزشی و تضعیف آموزش بالینی
وضعیت بیمارستان‌های آموزشی نیز بحرانی‌تر از هر زمان دیگری است. افزایش تعداد دانشجویان پزشکی، بدون پیش‌بینی زیرساخت‌های درمانی جدید و به‌روز، موجب شده است تا بخش‌های مختلف بیمارستانی به عرصه‌ای مملو از دانشجو تبدیل شود؛ دانشجویانی که به جای دریافت آموزش‌های عملی مؤثر، به دلیل ازدحام بیش از حد، اغلب حتی فرصت حداقلی برای مشاهده موارد بالینی، شرکت در ویزیت‌ها و مشارکت در پروسیجرهای درمانی را از دست می‌دهند.
این ازدحام، علاوه بر کاهش کیفیت آموزش بالینی، موجب نارضایتی بیماران، کادر درمان و حتی اساتید شده است. در چنین فضایی، دانشجویان نه تنها فرصت کسب مهارت‌های عملی را از دست می‌دهند، بلکه احساس سرخوردگی و بی‌اهمیتی نیز به آنان القا می‌شود.
۳. احساس بی‌ارزشی و کاهش انگیزه تحصیلی
دانشجویان پزشکی که در فضای آموزشی و درمانی چنین شلوغ و نابسامانی قرار گرفته‌اند، به تدریج احساس می‌کنند که به جای آنکه به عنوان پزشکانی آینده‌دار در مسیر یادگیری قرار داشته باشند، صرفاً به عنوان تعدادی «اضافه» در این چرخه هستند. این احساس ناخوشایند، نه تنها انگیزه تحصیلی آنان را تضعیف می‌کند، بلکه عواقب جبران‌ناپذیری برای آینده نظام سلامت کشور به دنبال دارد.
راهکارها و درخواست‌ها:
از مقام محترم ریاست‌جمهوری درخواست می‌شود تا با توجه به اهمیت این مسئله، اقدامات زیر در اولویت قرار گیرد:
-
بازنگری در ظرفیت پذیرش دانشجویان پزشکی با توجه به امکانات موجود و توان زیرساخت‌های آموزشی و درمانی.
-
افزایش سرانه فضای آموزشی و تجهیز دانشگاه‌ها به امکانات به‌روز و تخصصی.
-
احداث و توسعه بیمارستان‌های آموزشی جدید به منظور کاهش تراکم دانشجویان و ارتقاء کیفیت آموزش بالینی.
-
تقویت تعاملات دانشگاه‌ها و بیمارستان‌ها برای ارائه آموزش‌های عملی هدفمند و کارآمد.
بی‌تردید، آینده نظام سلامت کشور وابسته به تربیت پزشکانی توانمند، متعهد و باانگیزه است؛ پزشکانی که در محیطی علمی، منظم و استاندارد آموزش دیده و آمادگی لازم برای ارائه خدمات شایسته به جامعه را کسب کرده باشند. از این رو، توجه فوری و عملیاتی به این مسئله ضرورتی انکارناپذیر است.
با تقدیم احترام،
دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کشور
موفق شد
ویژه
