جناب آقای دکتر ظفر قندی
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
با سلام؛
احتراماً، با قلبی سرشار از نگرانی و دردمندی، به استحضار می‌رساند سخنان جنابعالی در جمع مسئولان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در خصوص تعداد دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه‌های مورد تأیید وزارت بهداشت در خارج از کشور که خواهان بازگشت به میهن اسلامی‌اند، دور از واقعیت می‌نماید و باعث تعجب و تأسف ما خانواده‌ها شده است. بی‌تردید مستحضرید که تعداد قابل‌توجهی از فرزندان این کشور، با طی مراحل قانونی اعزام یا انتقال، طبق ضوابط وزارت متبوع، در دانشگاه‌های معتبر خارج از کشور مشغول به تحصیل‌اند؛ دانشگاه‌هایی که همگی در فهرست رسمی و مورد تأیید آن وزارت قرار دارند. این دانشجویان، که عمدتاً از خانواده‌های فرهنگی، بازنشسته، کارمند، دانشگاهی و ایثارگر هستند، در یکی دو سال اخیر با افزایش بی‌سابقه نرخ ارز (بیش از ۸۰ درصد) و بحران‌های اقتصادی، امنیتی و اجتماعی داخلی و خارجی، به وضعیتی رسیده‌اند که دیگر حتی توان زنده‌ماندن در آن کشورها را ندارند، چه رسد به ادامه تحصیل.
ما خانواده‌ها، با فروش خانه، ماشین، طلا و حتی جهیزیه دختران‌مان، تمام دارایی‌مان را خرج فرزندان‌مان کرده‌ایم تا آن‌ها روزی با مدرک معتبر به کشور بازگردند و در خدمت مردم باشند. اما اکنون به مرحله‌ای رسیده‌ایم که زندگی اجتماعی، روانی و حیثیتی ما در حال فروپاشی است. بسیاری از این جوانان در غربت دچار اختلالات شدید روانی شده‌اند، با بحران‌های هویتی، اخلاقی، امنیتی، معیشتی و تهدیدات جدی مواجه‌اند و آن‌چنان مستأصل شده‌اند که بعضاً تا مرز خودکشی پیش رفته‌اند. نهادهای مسئول باید این حقیقت تلخ را بشنوند: بعضی از این دانشجویان به قدری در شرایط پیچیده قرار گرفته‌اند که امکان سوءاستفاده سرویس‌های بیگانه از آن‌ها، واقعیتی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. آیا در این شرایط بحرانی و خطرناک، هنوز هم سیاست سکوت، انکار و مقاومت در برابر اصلاحات ضروری، جایز است؟
ما می‌پرسیم: فرزندان ما چه گناهی کرده‌اند؟
آیا خطایشان این بوده که مطابق قوانین رسمی جمهوری اسلامی، با مجوز وزارت بهداشت، در دانشگاه‌های مورد تأیید خارج از کشور تحصیل می‌کنند؟
چرا باید این جوانان، تاوان سیاست‌گذاری‌های نادرست و تصمیم‌گیری‌های ناهماهنگ و غیرکارشناسی برخی مسئولان را بدهند؟
در حالی که برخی معاونین آن وزارتخانه، با اشاره به عدد نادرست و مبالغه‌آمیز ۴۵ هزار نفر، مانع بازگشت همین چند صد دانشجوی واجد شرایط می‌شوند، مدیر سابق امور اعزام وزارت علوم (آقای مسعودی) به صراحت اعلام کرده که «۷۵ درصد دانشجویان خارج از کشور در دانشگاه‌های غیرمجازند» و عمدتاً «با چشم گریان از کشور رفته‌اند».
اکنون از جنابعالی، به‌عنوان مدیری دلسوز و آشنا با اقتضائات نظام سلامت کشور، خواهان مدیریت عاجل این بحران هستیم.
همانند آنچه در سال ۱۳۹۷ و پس از بحران ارزی و جنگ اوکراین انجام شد، مطالبه ما روشن و مشروع است:
۱. اصلاح آیین‌نامه انتقال دانشجویان پزشکی، دندان‌پزشکی و داروسازی واجد شرایط به کشور
۲. آزمونی عادلانه، متناسب و هم‌سطح با آزمون‌های دانشجویان علوم پایه داخل
۳. اتخاذ تصمیمی روشن، منسجم و ملی برای مدیریت این بحران انسانی و اجتماعی، قبل از آنکه تبعات آن غیرقابل کنترل شود.
تأکید می‌نماییم که آمار واقعی دانشجویان واجد شرایط انتقال، در خوش‌بینانه‌ترین برآوردها، کمتر از هزار نفر است. این موضوع نه «معضل مهاجرت» بلکه بحران جدی ملی در سطح خانواده‌های تحصیل‌کرده و متعهد کشور است.
امید آن داریم که با تدبیر و درایت جنابعالی، همچون گذشته، علاج واقعه پیش از وقوع گردد و این بحران ملی، با عزت و عدالت مدیریت شود.
با تقدیم احترام و آرزوی توفیق روزافزون
موفق شد
ویژه
