استاندار محترم مازندران
جناب آقای یونسی
وزیر محترم راه و شهرسازی
مازندران را به قتلگاه بدل کرده‌اند!
چهار سال پیش هشدار داده بودم که ایران به‌زودی با کمبود آب و بحران امنیت غذایی روبه‌رو خواهد شد. امروز همان روز است و به‌جای مدیریت علمی منابع و صیانت از اراضی کشاورزی، خبر می‌رسد که مجوز برج‌سازی در قلب مازندران صادر شده است.
مازندران ستون امنیت غذایی کشور است. این استان با شالیزارها، باغ‌ها و زمین‌های حاصل‌خیزش نقش بی‌بدیلی در تولید برنج، مرکبات و محصولات کشاورزی حیاتی دارد. تبدیل این زمین‌ها به برج و سیمان، یعنی حذف یکی از اصلی‌ترین ارکان سبد غذایی ایران. اگر تولید برنج و مرکبات داخلی سقوط کند، وابستگی به واردات و نوسان قیمت‌ها آینده خانواده‌های ایرانی را تهدید خواهد کرد.
بحران آب یک واقعیت انکارناپذیر است. سد فینیسک ساخته شد، اما مشکل آب نه‌تنها برطرف نشد بلکه منابع زیرزمینی و سفره‌های آب شیرین استان با برداشـت‌های بی‌رویه رو به نابودی‌اند. در چنین شرایطی، هزاران واحد مسکونی جدید در قالب برج‌سازی فشار مضاعفی بر منابع آبی محدود وارد خواهد کرد و این بحران را تشدید می‌کند.
مدیریت پسماند و فاضلاب در مازندران سال‌هاست در وضعیت بحرانی قرار دارد. کوه‌ها و جنگل‌ها به محل دفن زباله تبدیل شده‌اند، شیرابه‌ها به سفره‌های زیرزمینی راه پیدا کرده و دریای خزر در آستانه خفگی است. افزودن پروژه‌های بلندمرتبه‌سازی به این معادله یعنی افزایش چندبرابری زباله و فاضلابی که هیچ زیرساختی برای مدیریت آن وجود ندارد.
پرسش اساسی اینجاست:
آقای استاندار مازندران! بر اساس کدام نظر کارشناسی مستقل و کدام مطالعه زیست‌محیطی معتبر، مجوز این پروژه‌ها صادر شده است؟ کدام سند علمی ثابت می‌کند که اکوسیستم شکننده مازندران ظرفیت چنین بارگذاری سنگینی را دارد؟ یا باید پذیرفت که این تصمیم زیر فشار مافیای زمین و ساخت‌وساز گرفته شده و نه بر اساس مصالح مردم و محیط زیست.
واقعیت تلخ دیگر، هجوم بیش از ۸۰۰ هزار مهاجر غیربومی به مازندران است. تجربه نشان داده که بخش عمده پروژه‌های ساختمانی در شمال نه برای بومیان، بلکه برای سرمایه‌گذاران غیربومی و دلالانی است که سودای تبدیل زمین به طلا دارند. این روند نه‌تنها مسکن را برای مردم محلی گران‌تر کرده، بلکه ساختار جمعیتی، اجتماعی و اکولوژیک استان را در معرض فروپاشی قرار داده است.
برج‌سازی در مازندران نه تنها به حل مشکل مسکن منجر نمی‌شود، بلکه در عمل یک تصمیم ضدمردمی و ضدمحیط‌زیستی است؛ تصمیمی که به نابودی شالیزارها، جنگل‌ها، منابع آب و در نهایت امنیت غذایی کل ایران ختم خواهد شد.
این یک هشدار جدی است:
مازندران دیگر جایی برای آزمون و خطا ندارد. هر تصمیم غیرکارشناسی در این استان، هزینه‌ای به اندازه آینده ایران خواهد داشت.
موفق شد
ویژه
