وزیر محترم جهاد کشاورزی
موضوع: کارزار ملی «شتر، سرمایه فراموش‌شده بیابان»
سلام؛
هدف:
تمرکز بر پرورش آزاد شتر در بیابان‌های ایران به‌عنوان راهی برای تأمین گوشت سالم، کاهش وابستگی ارزی و احیای زیست‌بوم‌های خشک.
چرا شتر؟
-
جان‌سخت‌ترین دام روی زمین:
شتر در دمای ۵۵ درجه زنده می‌ماند، در حالی که گاو و گوسفند تلف می‌شوند. -
بی‌نیاز از نهاده دامی و واردات:
از گیاهان طبیعی، خاردار و حتی شورپسند بیابان تغذیه می‌کند.
یعنی هیچ نیاز ارزی برای خوراک ندارد. -
دوستدار منابع آب:
شتر آب شور می‌نوشد و روزها بدون آب می‌ماند.
مصرف آب او تا ۱۰ برابر کمتر از گاو است. -
تولید چندمنظوره:
گوشت، شیر، پوست، پشم و حتی کود او ارزش اقتصادی دارند.
شیر شتر ۳ برابر شیر گاو ماندگارتر است و خواص درمانی دارد. -
حامی بیابان:
شتر برخلاف تصور، زمین را نابود نمی‌کند؛ چون سم ندارد و بوته‌ها را از ریشه نمی‌کند.
در نتیجه، باعث احیای چرخه‌ی طبیعی بیابان می‌شود.
اگر فقط ۱٪ از بیابان‌های ایران به شتر اختصاص یابد:
- مساحت بیابان‌های ایران حدود ۳۲۰ میلیون هکتار است.
- یعنی ۱٪ = ۳٫۲ میلیون هکتار.
در هر ۱۰۰ هکتار می‌توان حدود ۲۰ شتر نگهداری کرد (در حالت آزاد و طبیعی).
پس در ۳٫۲ میلیون هکتار حدود ۶۴۰ هزار شتر.
هر شتر سالانه به‌طور متوسط:
- ۱۵۰ کیلوگرم گوشت
- ۱۰۰۰ لیتر شیر
تولید می‌کند.
بنابراین:
- تولید سالانه گوشت: ۱۰۰ هزار تُن
(یعنی حدود ۱۰٪ از نیاز گوشت قرمز کشور در ازای یک درصد بهره‌وری از زمین‌های بیابانی) - بدون هیچ نهاده، بدون مصرف آب شرب، بدون هزینه ارزی.
دستاوردهای ملی:
- حذف واردات ذرت و سویا برای این بخش
- صرفه‌جویی میلیاردها دلار ارز یارانه‌ای
- اشتغال پایدار برای عشایر و روستاییان
- کاهش فشار بر منابع آب و مراتع شمال و غرب کشور
- بی‌نیازی از واردات گوشت قرمز
- تشویق و تمرکز کشاورزان بر تولید محصولات مصرف انسانی
موفق شد
ویژه
