در سکوت جامعه، موجی از نگرانی و اندوه در حال گسترش است. خبرهای غم‌انگیز خودکشی یا اقدام به خودکشی در میان دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی، به‌ویژه دانشجویان دکترا و رزیدنت‌های پزشکی در ایران، زنگ خطر بزرگی را برای آینده علمی و انسانی کشور به صدا درآورده است. این اتفاقات تنها یک آمار نیستند؛ هر کدام داستان یک زندگی، یک امید و یک آینده از دست‌رفته است.
چرا این اتفاق می‌افتد؟ (ریشه‌های مشکل):
فشارهای شدید تحصیلی و پژوهشی: رقابت نفس‌گیر، حجم بالای کار، انتظار برای چاپ مقالات بین‌المللی و طولانی شدن دوره تحصیل، آن‌ها را فرسوده کرده است.
آینده شغلی مبهم و مشکلات اقتصادی: با وجود تخصص بالا، تضمینی برای یافتن شغل مناسب وجود ندارد. هزینه‌های بالای زندگی و تحصیل و حقوق ناچیز (به‌ویژه برای رزیدنت‌ها که با ساعت‌های کاری طاقت‌فرسا همراه است)، فشار مالی زیادی را به آن‌ها وارد می‌کند.
انگ اجتماعی و عدم دسترسی به حمایت روانی: بسیاری از دانشجویان از ترس قضاوت شدن، مشکلات روحی خود را پنهان می‌کنند. مراکز مشاوره دانشگاهی نیز گاهی کافی نیستند یا دسترسی به آن‌ها دشوار است.
با امضای این کارزار، صدای دانشجویان دکترا و رزیدنت‌های کشورمان باشید. اجازه ندهید آینده‌سازان این سرزمین در سکوت با مشکلاتشان دست‌وپنجه نرم کنند. هر امضای شما، یک گام برای نجات یک زندگی و ایجاد یک تغییر بزرگ است.
موفق شد
ویژه
