رئیس محترم جمهور
رئیس محترم مجلس
رئیس محترم سازمان محیط زیست
سلام و احترام؛
در آستانهٔ نابودی یکی از کهن‌ترین و باارزش‌ترین زیست‌بوم‌های ایران، ما، امضاکنندگان این کارزار، با نگرانی عمیق از وضعیت بحرانی دریاچهٔ ارومیه، خواستار اقدامی فوری، علمی و پایدار از سوی دولت، نهادهای مسئول و افکار عمومی هستیم.
دریاچهٔ ارومیه، که روزگاری یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های شور جهان بود، امروز تنها سایه‌ای از گذشتهٔ پرافتخار خویش است. فروکش بی‌رحمانهٔ سطح آب، مرگ تدریجی اکوسیستم، نابودی زیستگاه پرندگان مهاجر و افزایش طوفان‌های نمک، نه‌تنها یک فاجعهٔ زیست‌محیطی، که تهدیدی مستقیم علیه سلامت، معیشت و آیندهٔ میلیون‌ها شهروند ایرانی است.
چه بر سر سیاست‌های مدیریت منابع آب آمده که رودخانه‌های حیاتی به سد بدل شده‌اند و مسیر حیات دریاچه مسدود گشته است؟ چگونه است که با گذشت سال‌ها و صرف میلیاردها تومان، هنوز دریاچهٔ مادر ایران به حال خود رها شده است؟
ما خواهان آنیم که:
- پروژه‌های انتقال آب با شفافیت، نظارت مردمی و اولویت زیست‌محیطی دنبال شوند؛
- کشاورزی غیراصولی و چاه‌های غیرمجاز کنترل و مدیریت گردند؛
- احیای دریاچه در صدر برنامه‌های ملی محیط زیست قرار گیرد و تبدیل به مطالبه‌ای عمومی شود.
احیای دریاچهٔ ارومیه، نه‌تنها یک وظیفهٔ ملی، بلکه آزمونی برای ارادهٔ حاکمیت در مواجهه با بحران‌های زیست‌محیطی است. فردا بسیار دیر است؛ اکنون باید ایستاد، مطالبه کرد و دست به کار شد.
با امضای این کارزار، صدای دریاچه باشیم.
موفق شد
ویژه
