سونا محمودی : سلام. گروه ادبیات فارسی دانشگاه مازندران علی رغم این که دو سه تن از اساتیدش با جذب یک نیروی جدید موافق بودند، با همت و کوششِ تمام تلاش کرد تا در فراخوان جذب شرکت نکند. چون چند استادِ بسیار بی سواد در این رشته که اتفاقا سمت های اجرایی هم دارند نخواستند که عضو جدید و باسوادی وارد شود که بی سوادیِ این عزیزان روشن گردد. دکتر مسعود روحانی، دکتر غنی پور، دکتر محسنی، دکتر حسن پور. چطور پیش وجدان خودتان پاسخگو هستید؟ چه دستاورد علمی برای ادبیات ایران در طول این سه دهه فعالیت خود داشته اید ؟ این همه انحصارطلبی را از کجا آموخته اید؟ از خواندن حافظِ آزادمرد؟ یا فردوسی؟
💬 پاسخ

علی : سلام، لطفاً به مخاطبین این نامه وزیر محترم بهداشت درمان و آموزش پزشکی را نیز اضافه کنید.
💬 پاسخ

زهرا هدایتی : با سلام و تشکر از کارزار شما مطمئنن بالطبع جوانتر شدن جامعه نیاز به افراد جوانترو نیروهای خلاق هم احتیاج است البته نباید فراموش کرد از استادان محترم بالای سی سال خدمت می توان به عنوان مشاور کمال استفاده را برد و شاید صحیح نباشد به کنار رانده شوند و می توان با تشکیل انجمن بازنشستگان هیات های علمی هر دانشگاه از تجربیاتشان در زمینه مختلف استفاده برد. اما یک مورد که پیشنهاد دارم کمک به جمع شدن هیات علمی های پژوهشی در سازمان های دولتی است متاسفانه نه پژوهش قابلی را انجام میدهند که باری از دوش سازمان بردارد بلکه در برخی سازمان ها بودن این افراد متاسفانه بار مالی و مختل شدن کارهای تخصصی سازمان را بهمراه دارد شاید بهتر باشد وزارت علوم یک بازنگری در تمامی سازمان های دولتی که هیات علمی پژوهشی دارند انجام دهد و با توجه به کمبود نیروی هیات علمی این افراد را به دانشگاه ها هدایت کنند. امیدوارم بزودی یک کارزار در این زمینه هم راه اندازی شود .
💬 پاسخ

**** : با سلام از کارزار به حق شما حمایت و امضاکردیم الهی که موفق باشید ، جوانمردی کنید 👈این کد کارزار اعمال مدرک تحصیلی نیروهای مظلوم قراردادی هست👈👈👈 https://www.karzar.net/10857 که نزدیک به ۱۰ سال هست هنوز اعمال نشده و مورد ظلم و ستم واقع شده اند شما عزیزان را قسم می دهیم به آقا امام حسین (ع) و دختر کوچولویش حضرت رقیه خاتون (س)که از کارزار ما حمایت و امضا کنید🙏😭😭 به خدا خسته شدیم🙏😔
💬 پاسخ

حسین : حدود چند سالی هست که درخواست یک عضو هیات علمی جدید داده ایم. هر سال حدود 40-50 نفر برای مصاحبه دعوت می شوند که متاسفانه یکی از دیگری بدتر و بی سوادتر! جالب است که اکثرشان هم فارغ التحصیل دانشگاههای رتبه یک هستند! تنها هنرشان این است که یک چندتایی مقاله داده اند. از نظر بنیه علمی و پایه بسیار ضعیف هستند. به هیچ وجه شرایط تدریس در مقاطع کارشناسی را ندارند. بیشتر آنها دروسی را در مقطع کارشناسی افتاده اند و بعد مدعی تدریس همان درس هم هستند! بنده یک هیات علمی با 15 سال سابقه هستم ولی وجود اساتید با سابقه بالا به هیچ وجه قابل کتمان نیست. در گروهی که بنده هستم، با زحمت و مشقت همین همکاران با سابقه و بدون دانشجوی تحصیلات تکمیلی توانستیم مقطع کارشناسی ارشد و دکتری را راه اندازی کنیم. آنوقت یک فارغ التحصیل کم کیفیت دکتری وارد گروهی میشود که همه چیز آماده است و مدعی همه چیز هم هست! در چند سال اخیر، اکثر (البته نه همه) هیات علمی جوانی که جذب کردیم، متاسفانه چیزی به دانشکده اضافه نکرده اند بلکه کیفیت آموزشی و پژوهشی را نیز کاهش داده اند! هیات علمی داریم که پس از فارغ التحصیلی و جذب در دانشگاه بعد از 5 سال هنوز نتوانسته یک مقاله ISI با ایمپکت پایین چاپ کند! این مساله نشان میدهد که حتی کار علمی این دسته از به اصطلاح فارغ التحصیلان زیر سایه همان اساتید راهنمایی بوده که در مقطع دکتری داشته اند و هنوز که هنوز است بدون آنها هیچند! در خصوص دانشجویان خودم نیز وضع به همین منوال است. مقاله بیشتر آنها بسیار بی کیفیت است و برای رسیدن به نقطه مطلوب گاها تا 30 بار مقالاتشان را ادیت می کنم! حتی بعضی موارد مشخص است که انشاء نوشتن هم بلد نیستند چه برسد به مقاله نویسی! تجربه 15 ساله بنده ثابت کرده است که دانشجو هر چه بی سواد تر، متوقع تر و اعتماد به نفس بیشتر و بلعکس. اوضاع در دانشگاههای آزاد بدتر است، چند ترمی به عنوان مدعو تدریس کردم. واقعا همکاران باسوادی که بنا به دلایلی در دانشگاه آزاد جذب شده بودند، در آنجا زجر میکشند. واقعا سرو کله زدن با آن دانشجویان خیلی سخت است. اصلا فهماندن مطالب به آنها چند برابر انرژی میخواهد. هرچند الان در دانشگاههای دولتی هم وضع چندان خوب نیست. دانشجویان خوبمان علیرغم پیشنهاد مستقیم دانشکده برای جذب به عنوان هیات علمی اصلا ایران نمی مانند. آن دسته هم که میمانند و میخواهند هیات علمی شوند، سیستم جذب وزارت علوم مانع می شود و یکی از همین فارغ التحصیلان بی سواد را جایگزین میکند که چند نمونه متاسفانه در دانشکده در سالهای اخیر به همین ترتیب جذب شده اند. متاسفانه اخراجشان هم نمی توان کرد! سخنی هم با پدید آورندگان و حامیان این نامه: عزیزا در هیچ کجای دنیا اینچنین بی چشم و رو به اساتید خود نمی تازند! بنده با 15 سال سابقه علیرغم اینکه جزو اعضای هیات علمی نمونه آموزشی و پژوهشی هستم (بنده چنین ادعایی ندارم و این صرفا بر اساس آمار کمی است که دانشگاه هر ترم بیرون میدهد و بنده اصلا آن را قبول ندارم) هنوز که هنوز است دانشجویان ورودی جدید بین اینجانب و آن استاد 30 سال سابقه ای که شما مدعی فسیل بودنش هستید، همان استاد 30 سال سابقه را انتخاب می کند! خودتان هم در دوران دانشجویی تان همین کار را کرده اید. بنده بعد از 15 سال هنوز جرات نمیکنم خودم را با این اساتید مقایسه کنم و برای گروه و دانشکده وزنه ای هستند. مانده ام شما چطور به این اعتماد به نفس رسیده اید! در انتها، عزیزان آنچه به مشامتان خورده بوی کباب نیست، اینجا خر داغ میکنند! فرآیند و کارهای آموزشی و پژوهشی دانشگاهی آنچنان که فکر میکنید ساده نیست. از نظر مالی نیز قابل مقایسه با وزارت خانه های دیگر مثل نفت، نیرو و غیره نیست. راه برای امرار معاش زیاد است، هیات علمی دانشگاه بودن، علاوه بر ممارست علمی و پژوهشی، اخلاق و منش استادی می خواهد، قدرت اقناع دانشجو میخواهد، .... که محتویات نامه مذکور نشان میدهد که از این وادی بسیار دورید! راه دیگری برای امرار معاش بجویید!
💬 پاسخ

رضا خبازها : خانم مرکل، صدراعظم بی‌نظیر آلمان، هم بازنشسته شد و جایگاهش را به کسانی داد که آن ساختار نیاز دارد و در این جهت عمل می‌کند که جای سیاستمدار کارکشته‌ای مثل ایشان را پر کنند. چرا کاری می‌کنیم که سرمایه‌های آینده از بین بروند و بزرگانمان بی‌جایگزین بمانند؟ این فرهنگ فرزندکشی و کورکردن گزینه‌های جانشینی به ایران آسیب زده است. دهه‌شصتی‌ها چهل‌ساله شدند و فرصت جذبشان گذشت. چند تا هیئت‌علمی دهه‌شصتی داریم؟ جرمشان چه بود؟
💬 پاسخ

رضا خبازها : بعضی دوستان مخالف می‌گویند: «نباید استادان باتجربه را بیکار کنید و جلوی کار علمی‌شان را بگیرید.» استادی که سی سال درس داده است باید نتوانسته باشد کسانی را تربیت کند که در موقعیت او قرار بگیرند و با کسب تجربه جایش را بگیرند تا مملکت با فوت ناگزیرش دچار فقدان جبران‌ناپذیر نشود. وگرنه استاد خوبی نبوده و رسالتش را انجام نداده است.
💬 پاسخ

رضا خبازها : بعضی مخالفان طرح می‌گویند: حقوق استادتمام هم مکفی نیست. این‌طور نیست. حقوق استادیاری هم آنقدر هست که سه امکان زنده بودن و کار علمی آن سه نفر را فراهم کند که بعد از گرفتن دکترا و سال‌ها مقاله نوشتن، با وضع کنونی هیچ گاه به مصاحبهٔ جذب هم دعوت نمی‌شوند و مجبورند در مدارس بیگاری کنند یا به شغل‌های غیرمرتبط رو بیاورند اما حقوق بازنشستگی دانشیار و استادتمام آنقدر هست که بتواند با فراغت از کار اداری به پدید آوردن .بهترین آثارش بپردازد.
💬 پاسخ

حسین بابایی : با سلام... اساتید محترم توجه نمایند بعد 30 سال حقوق بازنشستگی تقدیم زحمات عزیزان می شود ولی فارغ التحصیل بیچاره چه چیزی برای گذران زندگی دارد؟ فاجعه هست... اگر متاهل هم باشد که واویلا... استاد عزیز فرصت 30 سال برای انتقال تجربیات کافی نیست؟ شما دانشگاه‌ها رو مجاب کنید که خروجی در ازای استخدام آنها نخواهند مشکلی نیست... قدومتان بالای سر... ولی اینطور نیست ظرفیت گروهها پر هست با افراد بالای 30 سال.تکلیف چیست.. جوونهای مردم گرفتارن استاد...
💬 پاسخ

امیر : پیشنهاد و درخواست سنجیده ای است.. وقتی دانشگاه‌ها توان ایجاد ظرفیت جدید برای پذیرش خیل عظیم فارغ التحصیلان را ندارند و همیشه خروجی در ازای ورودی مطالبه می کنند.. چاره ی دیگه ای می ماند؟ اساتید گرانقدر 30 سال فرصت دارند تجربیات خود را در اختیار دانشجویان و اساتید جوانتر قرار دهند... بیش از فرصت برای چی؟ علم در حال دگرگو و سیستم نیاز به نفس تازه دارد.... دلتان به حال خیل عظیم فارغ التحصیلان بیکار بسوزد اساتید گرانقدر بازنشسته...
💬 پاسخ

علی : از این پیشنهاد بیهوده تر تا کنون ندیده بودم که دانشجویان اینگونه به اساتید خود توهین کنند و خواهان زیر خاک کردن یک عمر تجربه شوند تا تعداد معدود جوان حرمت شکن هیات علمی شوند. اینها که اینطور به بزرگان خود بی احترامی می کنند چه انتظاری از آنهاست ?!!
💬 پاسخ

جمشید : واقعا چه پیشنهاد مسخره ای است. سابقه و تجربه یک استاد باتجریه به هیچ وجه قابل جایگزینی نیست. در دنیا بحث بازنشستگی دقیقا برعکس است یعنی از استاد میخواهند بمان ولی ایشان ترجیح میدهد بازنشسته شود وگرنه اصراری بر بازنشستگی نیست و گاها اساتید در همان کسوت و شغل از دنیا میروند. از منظر دیگر هم این پیشنهاد متناقض است و آن هم ادعای کاهش بار مالی و جذب سه استادیار به جای یک استاد! نویسنده این نامه حتی درک این را هم نداشتند که استاد بازنشست شده کماکان همان حقوق را از دولت، منتهی از صندوق بازنشستگی می گیرد و لذا بار مالی نه تنها کاهش نمی یابد بلکه حتی افزایش هم می یابد. حال مساله ظرفیت جذب گرنت، ظرفیت جذب دانشجوی دکتری که استاد با استادیار متفاوت است و سایر قوانین بالا دستی بماند که طرح چنین پیشنهادهایی را واقعا مضحک می کند. نتیجه تحقیر اساتید و نخبگان و کوتاه کردن دیوار علم و دانشگاه، جسارت پیدا کردن هر بیسوادی و اظهار نظر های بی خردانه ای از این دست است. واقعا متاسفم
💬 پاسخ

ع ج : واقعا خاک برسر فارغ التحصیلی که مهمترین درس زندگی یعنی اخلاق رو هنوز یاد نگرفته. حرمت استادش هم حفظ نمیکنه. کجای دنیا چنین کاری میکنند. چیزی که باید حذف بشه مدرکهای مفتی است که هزارتا دانشگاه حلبی اباد دادند. کل کشور در یک رشته خاص نباید بیش از ۱۰ دانشجوی دکتری داشته باشه که بجای تولید و خدمت به کشور بیایید تیشه به ریشه اش بزنید. متاسفم واسه کسانی که امثال شماها رو زیاد و پرتوقع کردند.
💬 پاسخ

مروت پور : همه جای دنیا از تجربه و علم اساتید پیشکسوتشون استفاده میکنن و بهشون التماس میکنن که خودشونو بازنشسته نکنن اونوقت وضع ما رو تو این مملکت نگاه کن. اونا بازنشسته بشن که کیا بیان سرکار. مگه این قشر نیروی اداری و یا کارمند ساده آن که این کارزارو راه انداختین. می خندن به ما جمع کنید این بساطو
💬 پاسخ

س ع : چه دردناک است، فرزندانی که آرزوی مرگ پدر و مادر خود را می کنند تا به ارثیه خود برسند، و چه دردناکتر جوانانی که تا چندی قبل وام دار راهنمایی اساتید خود بودند پس از فارغ التحصیلی خود را نخبه تر از آنها می دانند و خود را مستحق تر از اساتیدشان برای کسب این کرسی می دانند. نمی دانند که این چاهی که اکنون می کنند زمانی خودشان را خواهد بلعید.
💬 پاسخ

مزیدی : چرا برخی به اسم افراد دیگر و بدون اطلاع آن فرد ثبت نظر کرده اند
💬 پاسخ

علی : سلام اشتغال عزیزان جوان از امور واجب است ولی نه به قیمت از دست دادن گوهران نایاب که انصافا درصدی از استادان جایگزینی نخواهند داشت . هزاران شغل مناسب یافت می شود چه اصراری که عمری تجربه را کنار گذاشت و یک جوان خام را جایگزین کرد,. از آن گذشته تمام ادارات مدارک فوق لیسانس به بالا را تا ۳۵ حفظ می کنند منحصر به دانشگاه نیست! جای بسی تعجب است این روز ها چپ و راست به هیات علمی دانشگاه حمله می شود از خودی تا ناخدای.
💬 پاسخ