برای حکیمه پناهی، برای امنیت ناظران؛ پایان بی‌پناهی مهندس ناظر
وزیر محترم راه و شهرسازی
رئیس محترم سازمان شهراری‌ها
رئیس محترم سازمان نظام مهندسی
سلام؛
با نهایت تأسف و تألم، همکارمان خانم مهندس حکیمه پناهی، ناظر متعهد و دلسوز در استان اصفهان، حین انجام وظیفه نظارت در پروژه ساختمانی، بر اثر سقوط در چاله آسانسور جان خود را از دست دادند.
این حادثه تلخ، نه اولین است و نه متأسفانه آخرین؛ تا زمانی که ناظران ساختمان در کشور ما فاقد حمایت‌های قانونی، حرفه‌ای و انسانی کافی هستند، جامعه مهندسی همچنان شاهد چنین فجایعی خواهد بود.
ما ناظران ساختمان، نه ناظر ایمنی هستیم، نه مجری قانون. با این حال، بار سنگین مسئولیت‌های فنی، حقوقی و اجتماعی بدون هیچ ابزار اجرایی یا حمایت عملی بر دوش ماست.
متأسفانه گزارش‌های ناظران به شهرداری‌ها اغلب نادیده گرفته می‌شود و ارگان‌های مرتبط، حتی در مواجهه با تخلفات آشکار، هیچ اقدام مقتضی یا فوری انجام نمی‌دهند. در چنین شرایطی، کوچک‌ترین مشکل در پروژه، با انگشت اتهام به سوی ناظر ختم می‌شود؛ در حالی که بخش بزرگی از تخلفات، ناشی از دخالت افراد ناآگاه و فاقد صلاحیت در امر ساخت‌وساز است.
سازمان نظام مهندسی که طبق قانون موظف به دفاع از حقوق و شأن حرفه‌ای ناظران است، در برخورد با متخلفان و حامیان آن‌ها اقدام مؤثر و بازدارنده‌ای انجام نمی‌دهد. ناظر امروز تنهاست؛ بی‌حامی، بی‌اختیار، بی‌امنیت.
ما امضاکنندگان این کارزار از وزارت راه و شهرسازی، شهرداری‌های سراسر کشور، سازمان نظام مهندسی ساختمان و سایر نهادهای مسئول، خواستار اقدامات فوری، شفاف و مؤثر هستیم:
۱. رسیدگی فوری به پرونده مرگ خانم حکیمه پناهی و برخورد با مقصرین احتمالی
۲. الزام شهرداری‌ها به پاسخ‌گویی شفاف به گزارش‌های ناظر در تمام مراحل ساخت
۳. حمایت رسمی و قانونی از ناظران در برابر مخاطرات جانی و اتهام‌های ناعادلانه
۴. تدوین دستورالعمل جامع ایمنی ناظر در کارگاه‌های ساختمانی با ضمانت اجرایی مشخص
۵. برخورد قاطع با افراد فاقد صلاحیت دخیل در ساخت‌وساز، توسط نظام مهندسی و دستگاه قضا
امروز خانم حکیمه پناهی، نماد مظلومیت جامعه مهندسی‌ست؛ فردا شاید ناظر دیگری…
به احترام جان ازدست‌رفته، به احترام حق مهندسی که جزو ستون‌های توسعه کشور است، باید بایستیم، فریاد بزنیم و اقدام کنیم.
موفق شد
ویژه
