مدیرعامل محترم شرکت مترو تهران

با سلام و احترام،

از شما درخواست می‌شود نسبت به رعایت قانون «واگن‌های ویژه بانوان» و جلوگیری از حضور آقایان در این واگن‌ها اقدام کنند تا امنیت و آرامش بانوان حفظ شود.

واگن‌ها و بخش‌های ویژه بانوان در مترو برای ایجاد امنیت، آرامش و احترام به حق انتخاب بانوان گرامی طراحی شده‌اند. این فضاها مطلقاً نشانهٔ تفکیک اجباری و تفکیک جنسیتی نبوده، بلکه فرصتی هستند برای بانوانی که ترجیح می‌دهند در محیطی زنانه و اختصاصی سفر کنند.

باید یادآور شد که سایر واگن‌ها عمومی هستند و خانم‌ها و آقایان می‌توانند آزادانه از آن‌ها استفاده کنند. بنابراین، این تصور که «واگن‌های عمومی مخصوص آقایان است» اشتباه است. تنها دو واگن اختصاصی ویژهٔ بانوان وجود دارد و رعایت مرز آن‌ها حداقل احترامی است که باید به حقوق خانم‌ها گذاشته شود.

متأسفانه در سال‌های اخیر شاهد افزایش نقض این قانون بوده‌ایم. ابتدا برخی آقایان تنها در ورودی واگن می‌ایستادند، اما به مرور این حضور گسترده‌تر شد تا جایی که امروز بسیاری از آن‌ها در میان جمعیت خانم‌ها می‌ایستند و حتی از صندلی‌های مخصوص بانوان استفاده می‌کنند و حق بهره‌مندی بانوان از فضای اختصاصی خود را سلب می‌کنند.

این رفتار نه تنها خلاف قانون است، بلکه موجب آزار، بی‌اعتمادی و نارضایتی گسترده در میان خانم‌ها شده است. بسیاری از بانوان نیز به دلیل ترس از واکنش منفی دیگران، ترجیح می‌دهند سکوت کنند و این سکوت به عادی شدن این تخلف دامن زده است. این روند نه تنها خلاف قانون است، بلکه روزبه‌روز گسترده‌تر می‌شود و بعضاً به آزارهای فیزیکی و تماس‌های خواسته و ناخواسته هم منجر شده که برای بسیاری از بانوان آزاردهنده است.

این مسئله هیچ ارتباطی به مذهب، حجاب یا عقاید شخصی ندارد. بسیاری از بانوان، چه محجبه و چه بی‌حجاب، چه مذهبی و چه غیرمذهبی، تنها خواهان استفاده از حق طبیعی خود برای حضور در فضایی زنانه و امن هستند. چنین حقی در بسیاری از کشورها نیز به رسمیت شناخته شده و اجرا می‌شود؛ کشورهایی مانند ژاپن، هند، امارات و مصر سال‌هاست که واگن‌ها یا بخش‌های ویژهٔ بانوان را برای افزایش امنیت زنان در حمل‌ونقل عمومی در نظر گرفته‌اند. بنابراین، این اقدام محدودکننده نیست، بلکه یک امتیاز مثبت و تجربه‌ای موفق در سطح جهانی است.

ما امضاکنندگان این کارزار، خواهان موارد زیر هستیم:

۱. اجرای جدی‌تر قانون و حضور نیروهای نظارتی در ایستگاه‌ها و داخل واگن‌ها.
۲. برخورد بازدارنده با متخلفان (از تذکر رسمی تا جریمهٔ نقدی).
۳. افزایش آگاهی‌رسانی از طریق پوسترها، پیام‌های صوتی و تابلوهای دیجیتال.
۴. حمایت اجتماعی از بانوانی که اعتراض به حق می‌کنند تا احساس تنهایی نداشته و بدون پشتیبان نباشند.

رعایت این قانون نه تنها احترام به بانوان است، بلکه احترام به قانون، نظم اجتماعی و حقوق شهروندی است.