وزیر محترم کشور

با سلام؛

آری، این دریا؛ دریای مازندران است.

این پهنهٔ آبی بی‌کران، که قرن‌ها پناهگاه و مایهٔ حیات مردمانش بوده، در دل تاریخ و فرهنگ این سرزمین ریشه دوانده است. نام «دریای مازندران» یادگار کهن و هویت راستین این دریاست؛ نامی که در اشعار شاعران بزرگ پارسی‌گو، در متون تاریخی کهن و در خاطرهٔ جمعی نسل‌های پرشماری از ایرانیان جاودانه شده است.

اما نام «خزر» چه می‌گوید؟

این نام، برگرفته از قوم «خزر» است که در دوره‌هایی از تاریخ در مناطق دور از سواحل این دریا سکونت داشتند و هیچ‌گاه مالک یا حاکم بر تمامی این پهنهٔ آبی نبودند. آنان مردمانی بیگانه با تمدن و تاریخ حاشیهٔ شمالی این دریا بودند و انتخاب نام آنان برای این دریا، نه بر اساس حق تاریخی یا فرهنگی، که بیشتر برآمده از رویه‌های کارتوگرافی دوران بعدی بوده است.

نام «خزر»، نامی تحمیلی و بی‌پیوند با هویت تاریخی و فرهنگی مردمانی است که از دیرباز در کرانه‌های جنوبی آن زندگی کرده‌اند. این نام، سایه‌ای از یک هویت بیگانه را بر روی جغرافیای میهن‌مان می‌اندازد.

ما چه می‌خواهیم؟

ما خواهان تصحیح این اشتباه تاریخی و بازگرداندن نام اصیل و باشکوه «دریای مازندران» در تمامی مراجع رسمی، اسناد دولتی، کتاب‌های درسی، رسانه‌ها و نقشه‌ها هستیم. این کار، نه یک تغییر کوچک، که یک اصلاح بزرگ فرهنگی و احترام به تاریخ و هویت ملی ماست.

چرا الان؟

هویت یک ملت در گرو حفظ نمادها و میراث فرهنگی آن است. اجازه ندهیم نامی بیگانه و بی‌ریشه، جایگزین نامی شود که قرن‌ها ستون هویت‌بخش این سرزمین بوده است. این دریای ایرانی، شایستهٔ نام ایرانی است.

حالا نوبت توست

با امضای این کارزار، صدای خود را به جمع ما بیفزای. بیا تا با هم، نام راستین این دریا را از قید یک اشتباه تاریخی رها کنیم و هویت فراموش‌شدهٔ آن را بازپس گیریم. هر امضا، گامی است به‌سوی احقاق حقی کهن.