دادستان محترم کشور
رئیس محترم سازمان حفاظت از محیط زیست
استاندار محترم مازندران
سلام و احترام؛
در قلب جنگل‌های هیرکانی، جایی که باید صدای پرندگان و نفس درختان شنیده شود، صدای ساخت‌وساز، فریاد حیوانات اسیر و بوی مرگ به مشام می‌رسد.
الیمالات، یکی از زیباترین دریاچه‌ها و جنگل‌های شمال ایران، امروز قربانی طمع و سودجویی انسان‌هایی شده است که به نام «گردشگری» و «سافاری»، طبیعت را می‌کشند و حیوانات را شکنجه می‌کنند.
در اطراف دریاچه، هر روز سازه‌ای تازه سبز می‌شود:
رستوران، نمازخانه، پارکینگ، سینمای چندبعدی و ده‌ها سازهٔ بتنی که با هر متر آن، چند اصله درخت کهنسال قطع می‌شود. خاک جنگل زخمی است، صدای اره‌برقی جایش را با صدای زوزهٔ حیوانات در قفس عوض کرده است.
اما اوج فاجعه، در «سافاری الیمالات» رقم خورد؛ جایی که حیوانات وحشی در قفس‌های غیربهداشتی و غیرایمن نگهداری می‌شوند، بدون تخصص دامپزشکی و استانداردهای حداقلی.
مرگ دلخراش ببر نر «ونداد» – نماد حیات‌وحش ایران – در این مجموعه، نه یک حادثه، بلکه نتیجهٔ مستقیم بی‌مسئولیتی، بی‌رحمی و نقض آشکار قوانین محیط‌زیست بود. ونداد تنها نبود؛ پیش از او دو شیر دیگر نیز در همین مجموعه جان باختند، بی‌آنکه هیچ‌کس پاسخگو باشد.
ساخت‌وساز بی‌ضابطه در حریم جنگل، مسمومیت و مرگ حیوانات، و استفادهٔ تبلیغاتی از گونه‌های وحشی برای جذب گردشگر، نه تنها خلاف اصول اخلاقی و انسانی است، بلکه نقض آشکار قانون حفاظت و بهسازی محیط‌زیست مصوب ۱۳۵۳ و مادهٔ ۶۸۰ قانون مجازات اسلامی است که آزار حیوانات و تخریب زیستگاه‌ها را جرم می‌داند.
ما، امضاکنندگان این کارزار، از سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور، دادستان کل، و استانداری مازندران مطالبه داریم:
- تعطیلی فوری سافاری و باغ‌وحش الیمالات و انتقال حیوانات به مراکز معتبر نگهداری و بازپروری.
- محاکمهٔ قضایی مسببان مرگ ونداد و سایر حیوانات تلف‌شده، بر اساس گزارش رسمی دامپزشکی سازمان محیط‌زیست.
- توقف کامل ساخت‌وساز در حریم دریاچه و جنگل الیمالات تا زمان بررسی جامع ارزیابی زیست‌محیطی.
- بازگرداندن اراضی تخریب‌شده به وضعیت طبیعی و کاشت مجدد گونه‌های بومی جنگل هیرکانی.
ما باور داریم که جنگل‌ها و جانوران، دارایی شخصی هیچ‌کس نیستند.
ونداد نمرد، قربانی شد؛ قربانی سکوت ما... با امضای این کارزار، صدای او و صدای جنگل باشید.
موفق شد
ویژه
